Shit, waarom is er zoveel oneerlijkheid?

Wat zou het mooi zijn dat de mensen eerlijk naar elkaar zouden zijn.

Dit heb ik vaak gezegd en ik hoor het vaak zeggen.
Vroeger wilde ik de onderste steen boven hebben, als ik het gevoel had dat de ander niet eerlijk was. Ik kon dan een echte doordrammer zijn.

Tot het moment dat ik het inzicht ontving dat ik ook niet altijd eerlijk was naar mezelf.

Wow, dat was me wat!

Ik paste me geregeld aan om aardig gevonden te worden, ruzies te voorkomen. De onrust, de onbewuste boosheid op mezelf ging ik fixeren op de ander, om mijn eigen niet altijd eerlijk zijn naar mezelf te verbloemen.

Dit was voor mij een mega inzicht, het heeft mijn leven veranderd.

Ik durfde uiteindelijk steeds eerlijker naar mezelf te kijken, maakte duidelijk naar de ander waar ik tegen aan liep.

Ik kon er rustiger mee omgaan. Yes, ik voel nog steeds feilloos aan of iemand echt eerlijk is, maar weet nu ook dat er veel angst en onzekerheid onder zit.

Als je met de diepere lagen aan het werk gaat, als je gaat zien waarom je niet eerlijk kunt zijn naar de ander, dan ga je uiteindelijk zoveel meer rust ervaren en kun je de ander meer in de waarde laten.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik een watje ben en alleen maar in het begrip ga zitten.

Als ik het ergens niet mee eens ben of voel dat ik niet eerlijk behandeld word, kom ik wel voor mezelf op, maar ga ik niet meer strijden.
Ik laat het eerder los, geef het in gedachten terug naar de ander en ga verder.

Laat je echte zelf zien ❤️