Geef je verslaving een stem.

Seksverslaving, drugsverslaving, alcohol- of werkverslaving, het is om het even.

De werkelijke verslaving is vluchten voor het gevoel. Vluchten voor de donkere kanten in jezelf, verwerkingsprocessen vanuit het kind zijn.

Vaak is de opvoeding “niet zeuren, maar gaan met die banaan”.
Huilen, nee, ook dat niet, stel je niet aan en ga maar door.

Je wordt niet gezien op het emotionele vlak.

Je gaat je afsluiten en durft niet meer je echte gevoel te tonen. Het gaat een eigen leven leiden, een stoere kant naar de buitenwereld.
Je hebt geleerd niet om hulp te vragen.

Waar moet je dan in Godsnaam met je pijn en onzekerheid naartoe?

Je vlucht, je wilt dit niet voelen.

Dan is het makkelijker om jezelf op een andere manier te laten zien, prestatiegericht, perfectionistisch. Je wil onbewust heel graag gezien worden.

Of je wordt zelf dominant, kort lontje en wil het altijd beter weten.
Ook kan het zich uiten in angsten en paniekaanvallen.

Je trekt je terug in de alcohol, drugs, noem maar op.

Maar diep vanbinnen zit er een onzeker kind die zo graag echt gezien wil worden.

Lief, mooi mens, ga je donkere kanten in de ogen kijken.
Ga hulp zoeken bij je verwerkingsprocessen en schaamte.
Je mag huilen, je mag verdrietig en boos zijn. Spreek de echte dingen uit.

Alles is oke!
Zet je masker maar af en wordt zichtbaar.

Ga voelen dat je echt leeft!

©Trudy Hekkert

Spirituele praktijk – Heb vertrouwen
www.trudyhekkert.nl